1 ambassade, 5 landen: Wie niet groot is, moet slim zijn
31 Jan 2017
Het gelukkigste land ter wereld ligt er. Het gevaarlijkste land eveneens. En ook het op één na armste land op het Westelijk Halfrond. Midden-Amerika is een zeer divers. En mijn werk als ambassadeur voor maar liefst vijf landen in deze regio is dat ook. Er was een tijd dat het NOS-Journal steevast opende met nieuws uit dit gebied: Burgeroorlogen, wreedheden, de moord op de vier IKON-journalisten, de sympathie voor de Sandinisten in hun strijd tegen de wrede dictator Somoza. Degenen die zich dit nog herinneren, behoren tot een oudere generatie.
Voor Nederland
Midden-Amerika staat minder in de publieke belangstelling, maar blijft voor Nederland relevant. Jaarlijks bezoeken meer dan 20.000 Nederlandse toeristen Costa Rica. Er liggen economische kansen, onder andere in de logistieke en agrosector. We hebben gedeelde belangen bij de bestrijding van drugshandel in de Caraïbische regio. De mensenrechtensituatie in een aantal Midden-Amerikaanse landen is zorgelijk. En mensenrechtenverdedigers, onder wie vertegenwoordigers uit de LBGTI gemeenschap, kunnen meestal niet ongehinderd hun werk doen. Als kleine ambassade werken wij vanuit Costa Rica om in de hele regio de mensenrechten te verbeteren, de veiligheid te bevorderen, sociale vooruitgang te stimuleren, de economische betrekkingen te versterken en Nederlanders in de problemen te ondersteunen. We doen dat met z’n zestienen. Gelukkig samen met de moedige mensen die hun land vooruit willen helpen, die ik iedere dag weer ontmoet. Zoals openbaar aanklaagster van Guatemala, Thelma Aldana, die met gevaar voor eigen leven de strijd aangaat met corruptie en een groot aantal machthebbers heeft laten oppakken. Of de oud-Sandinista Vilma Nuñez, die ondanks bedreigingen mensenrechtenschendingen in Nicaragua aan de kaak blijft stellen. En een LBGTI-vertegenwoordiger die al 30 jaar onvermoeibaar strijdt voor gelijke rechten in Costa Rica. Met succes: sinds kort kunnen homoseksuele Costaricanen hun partner meeverzekeren voor ziektekosten.
In Venezuela
Elke dag anders
Ik ontmoet jonge ondernemers die hun start-ups promoten. Ananastelers die duurzamer willen produceren. Ook voor ons belangrijk, tachtig procent van de ananassen in Nederlandse supermarkten komt uit Costa Rica. Een Hondurese bank die met onze steun vrouwelijke micro-ondernemers op weg helpt. Onderneemsters die aan de weg timmeren ondanks de dreiging van afpersing. Aan de Atlantische kust van Costa Rica bezocht ik onlangs de modernste containerterminal van Latijns-Amerika, orkaan- en aardbevingsbestendig. Een indrukwekkend staaltje Nederlands vakmanschap. Mijn werk in Midden-Amerika is elke dag anders. Net als mijn werkplek. Ik ben vaak van huis, niet altijd tot enthousiasme van mijn twee zoons van zes en acht. En niet altijd is het genoeg. We zijn als ambassade minder zichtbaar dan toen we nog met een eigen ambassade in Guatemala en Nicaragua aanwezig waren. ‘We miss you guys’, zeggen collega-ambassadeurs tegen mij. Het is een uitdaging om in vijf landen ons diverse netwerk te onderhouden. Van de hoogste rechter in El Salvador tot de inheemse organisaties die zich verzetten tegen een energieproject. Van een Nederlandse lelieteler tot officieren van de kustwacht. En van presidenten tot kritische online journalisten.
In Nicaragua
Overal dichtbij
We kunnen niet overal tegelijk zijn. Maar dat proberen we wel. Niemand van ons ambassadeteam heeft een eigen kamer of werkplek; ik ook niet. We werken op kantoor, thuis, onderweg op het vliegveld of in een Über. We hebben een ‘Orange Plaza’ ingericht op de ambassade, een ontmoetingsruimte voor bijvoorbeeld het bedrijfsleven, maatschappelijk middenveld, overheid, universiteiten. En binnenkort doet de helft van de ambassadestaf hun werk een week lang vanuit onze ‘pop-up ambassade’ in Guatemala. We vertegenwoordigen Nederland op de belangrijke plekken, ook online. Via Facebook hebben vorige week maar liefst 7.000 Costaricanen meegedaan aan ons onderzoek over het imago van Nederland. Maar liefst 93% geeft Nederland het cijfer 8 of hoger. De helft van de deelnemers noemt Vincent van Gogh als bekendste Nederlander. Ons digitale netwerk is inmiddels groter dan ons fysieke netwerk. Wie niet groot is, moet slim zijn. En dat doen we allemaal ook nog eens zo duurzaam mogelijk: We hebben hiervoor officiële erkenning in de vorm van de Costaricaanse ‘Blauwe Vlag’. Daar zijn we trots op. En oh ja, het gelukkigste land? Costa Rica. Het gevaarlijkste? El Salvador, hoewel de moordcijfers afgelopen jaar behoorlijk gedaald zijn. En het één na armste land? Dat laat ik graag aan u om op te zoeken. Midden-Amerika kan soms wel iets meer belangstelling gebruiken. Aan ons zal het niet liggen, wij zetten ons 24/7 in voor Nederland in Midden-Amerika.
Bij een fruitteler in Costa Rica
You must be logged in to post a comment.