Als student door het Midden-Oosten

31 Jan 2017

Een paar weken terug bezocht ik Medina, de tweede stad van de islam. Als Nederlands ambassadeur in Saoedi-Arabië reed ik er vanuit mijn woonplaats Ryiadh zo naartoe. Saoedische vrienden hadden verteld dat het niet zo’n probleem was om als niet-moslim naar Medina te gaan, zolang je maar niet op de heilige plaatsen komt. De Moskee van de Profeet hebben we dan ook niet bezocht. Ik maakte deze reis samen met mijn zoon Wout (19), student in Rotterdam en voor de kerstvakantie op bezoek. Bijkomstigheid: precies 30 jaar eerder was ik hier ook. Als student Arabisch liftte ik in zes weken van Leiden naar Saoedi-Arabië. Zonder veel geld, maar met een visum.

In 1986 besloot ik een paar maanden door het Midden-Oosten te gaan reizen en mijn Arabisch te oefenen. Met mijn broer, student journalistiek, liftte ik via Duitsland, Oostenrijk en de Balkan naar het Turkse Mersin, waar we de boot namen naar Noord-Cyprus en vervolgens naar de Syrische havenstad Latakiya. Nu kan dat helaas niet meer, maar toen reisden we probleemloos een paar weken door Syrië. Daarna ging ik via Jordanië alleen verder naar het zuiden, naar Saoedi-Arabië. Als student kreeg je geen visum, maar gelukkig was een welwillend bedrijf in Doetinchem bereid mij aan een zakenvisum te helpen, via een Saoedische sponsor. In mijn visum stond dat ik junior salesman was. Klonk goed.

Zo’n visum is mooi, maar hoe kom je het land in als je geen vlucht kunt betalen? Lopend?  Liftend? De Saoedische grenspost aan de Rode Zee weigerde mij de toegang. Op de hoofdweg van Amman naar Jeddah had ik meer geluk: lifters hadden ze er nog nooit gezien, maar ik kon wel direct meerijden met de eerste de beste Saoedische auto. Welkom in Saoedi-Arabië! Een aardig gezin met twee kinderen zette mij na een prachtige rit door de noordelijke woestijnbergen af in Medina, in een restaurant met Turken, Egyptenaren en Pakistani.

Een paar dagen later reisde ik door naar Jeddah. De Nederlandse ambassade was iets daarvoor verhuisd naar hoofdstad Riyadh. Twee of drie weken heb ik in Jeddah en omgeving doorgebracht, vanuit het allersimpelste hotelletje dat ik kon vinden bezocht ik onder meer de oude stad, de Rode Zee, de universiteit, de soek. Ik probeerde zoveel mogelijk Arabisch te spreken, met winkeliers, obers en wie dan ook. Een aantal nachten logeerde ik bij een Saoedische student, met wie ik eindeloos praatte, thee dronk en tv keek.  

Het eindstation van mijn reis was Yemen. In de hoofdstad Sanaa had ik mijn eerste echte kennismaking met een Nederlandse ambassade. Dat was geen succes. Op mijn vliegticket naar Nederland kon ik de helft besparen, met een ambassadeverklaring dat ik student was. Maar de nurkse ambtenaar aan de balie was onverbiddelijk: ‘Dat doen wij niet.’ Mijn Leidse studentenkaart ‘zou wel eens vervalscht kunnen zijn!’ Even bellen met de faculteit Talen en Culturen van het Midden-Oosten? ‘Daar zijn wij niet voor!’. Gelukkig ging ik toch niet met lege handen weg. Een assistente was zo vriendelijk om mij stiekem de roze brief te overhandigen die op mij lag te wachten: post van mijn vriendin (nu mijn vrouw).

Een warm welkom is belangrijk, als je ver van huis bent. Nu in Riyadh staat dienstverlening aan Nederlanders dan ook hoog op mijn prioriteitenlijst. Of dat nu zakenlieden of studenten zijn.

• 31 Jan 2017, 9:25
• Posted in Consular, Diplomacy
• 1 comment