Over bloggers, Twitter en democratisering van het nieuws

29 Oct 2013

De kranten in Senegal, Guinee, Guinee-Bissau, Kaapverdië, Gambia en Mauritanië zijn braaf. Journalisten zeggen tegen mij dat ze vaak aan zelfcensuur moeten doen.

Al te kritische journalisten verliezen namelijk hun toegang tot overheidsbronnen. Journalisten worden bovendien slecht betaald, en zijn daardoor kwetsbaar voor beïnvloeding.

Als wij journalisten uitnodigen op evenementen vragen zij ons doorgaans een ‘transportvergoeding’. Moeten wij die betalen? Een dilemma. Zonder transportvergoeding komen ze vaak niet.

De twitter-revolutie
Maar de nieuwsvoorziening en nieuwsgaring in West-Afrika ondergaat een revolutie. Twitter zorgt hier voor ongekende democratisering van het nieuws. Het brengen van nieuws is niet meer het exclusieve domein van professionele journalisten. Geïnteresseerde burgers doen zelf aan nieuwsverspreiding en analyse. Send, en daarna voor eenieder toegankelijk die een computer heeft. En dat zijn er in West-Afrika alsmaar meer.

Collega Miriam O. suggereerde dat wij actief contact zouden zoeken met dit virtuele netwerk van twitteraars en bloggers. Wij openden de Residentie voor 130 mannen en vrouwen. Allemaal actief op het Senegalese net. Onderwijzers, accountants, studenten, ondernemers, artiesten, ambtenaren. Veelal tussen de 20 en 35 jaar. Achter hun berichten zetten ze #kebetu (betekent ‘kwetteren’ in de Senegalese taal Wolof).

De bijeenkomst was een knetterend succes. Mensen die elkaar tot dusverre slechts via internet kenden, ontmoetten elkaar live. Wij maakten kennis met vertegenwoordigers van internetkranten en de invloedrijke site Seneweb. Een stroomonderbreking van 15 minuten romantiseerde de gelegenheid; tientallen I-Phones en laptopschermen verlichtten de Residentie. Gebrekkige elektrificatie in Afrika kan het vrije woord niet belemmeren.

Diezelfde avond begon ik zelf te twitteren. Eerst nog wat onwennig, en gecoacht door @fien76. Daarna met groeiend zelfvertrouwen.

Twitter-diplomatie
Nu ben ik verslaafd. Dankzij twitter blijf ik in real time op hoogte van al het nieuws in onze 6 landen. En er gebeurt veel, ook op mensenrechtenvlak: onrust in Guinee na de parlementsverkiezingen, een slavernijzaak in Mauritanië, de rap verslechterende mensenrechtensituatie in Gambia, debat in de VN over homorechten in Senegal, de dreigende Afrikaanse houding ten aanzien van het Internationaal Strafhof.

Hoe ver kan ik zelf gaan op het Net, als vertegenwoordiger van Nederland? Het retweeten van rapporten van Amnesty over persbreidel in Gambia. Kan dat? Zegt u het maar.
Ik vind dat ik ook mag schrijven dat ik bezorgd ben over het lot van Fatou Camara, de Gambiaanse Eva Jinek die bijna 4 weken vastzat in Banjul.

En een oproep tot kalmte na de verkiezingen in Guinee? Ik steun daarbij de inspanningen dat VN-gezant Djinnit.

Ook twitter ik over Van Persie en de kleur van onze Pieten op het Sinterklaasfeest met de Nederlandse gemeenschap.

Maar ik twijfel ook. Kan een grapje over ons verzet tegen Roemeense Schengen-toetreding, nadat het Nederlands elftal (door van Turkije te winnen) de Roemeense hoop op deelname aan het WK levend hield?

Ik ben er nog niet uit.

Maar de Senegalese bloggers hebben mij de sleutel gegeven tot een nieuwe wereld. Djeredjef!

Volgt u mij?
@NLAmbDakar

Dit blog is eerder gepubliceerd op Mensenrechtenwereldwijd.

• 29 Oct 2013, 18:02
• Posted in Democracy, Human rights
• No comments yet